Polderbos is ook meer

Het crematorium wordt een belangrijk publiek gebouw. Er heerst echter een ambigue relatie tussen de technische inhoud van het gebouw en zijn ceremoniële karakter. Om dit te overwinnen werd het gebouw ontworpen als één volume, waarvan het dak de hoofdrol speelt. Het dak is i.s.m. Richard Venlet als een ‘nature morte’ ontworpen met de intentie om zijn bijzondere inhoud vormelijk te vertalen.

Onder het hellende dak vindt men een mix van publieke en ceremoniële ruimtes, maar ook administratieve en technische functies over één niveau. Het dak wordt gekenmerkt door een compositie van daklichten en abstracte vormen, die zowel beantwoorden aan de technische als symbolische vereisten van de onderliggende ruimtes.

De verschillende ruimtes onder het dak worden georganiseerd in langse stroken van verschillende breedtes, in perspectief verdergezet en benadrukt door de bomenrijen van het landschapsontwerp. 

Ontvangstruimte, wachtruimtes en twee centraal gelegen ceremonieruimtes worden afgewisseld door smallere stroken met ondersteunende functies en passages. De ontvangstruimte bevindt zicht onder het laagste punt van het gebouw als meest intieme ruimte voor het toekomen. De ovenruimte en technische lokalen bevinden zich onder het hoogste dakpunt.

De relatie tussen deze ruimtes en het omliggende landschap is indirect en wordt gefilterd door een ontdubbelde gevel van glas en geperforeerde panelen waardoor een discrete en serene sfeer ontstaat in de ceremonieruimtes.

De verdraaiing tussen de langse ruimtes en het dakvlak zorgt voor een reeks overdekte buitenruimtes van verschillende hoogtes, begrensd door een colonnade van ronde kolommen.